Tijdens het wachten kon je de spanning binnen de groep voelen. De wel bekende spanning vlak voor een reis, schoolreis, de reis naar een ver vakantie land of de wel bekende autotrip naar Marokko. Dat gevoel werd alleen maar versterkt, nadat de Volkswagen Transporter over de brug aan kwam rijden bij de club. De jonge talenten konden niet wachten en stapten gehaast de bus en nog twee andere auto’s in, om richting Wassenaar te rijden waar de eerste activiteit plaats zou vinden. Ze hadden natuurlijk zelf onderling al afgesproken wie er samen in de bus zou gaan en wie er met de begeleiders in de auto zou stappen. Onderweg naar Wassenaar werden de trainers en begeleiders getrakteerd op de hedendaagse Nederlandse Rap-muziek, wat erg populier bleek te zijn onder de jongens. Namen zoals Boeff, Mula B, Sevn, Ronnie, Flex en Ali B vlogen je om de oren. De laatste naam zegt me wel iets. Dat is toch die Marokkaanse knuffel -Marokkaan, die met Frans Bauer een hit had?? De sfeer zat er goed in en voordat we het wisten waren we op onze eerste bestemming aangekomen in Duinrell te Wassenaar. Hier gingen we, in het wel bekende Tikki-bad, van 12.00 tot 15.00 uur zwemmen.
Bij aankomst was het nog erg rustig. Bij de toegangspoortjes, duurde het nog even voordat we binnen waren. Er moesten namelijk zeventien ongeduldige jongemannen..correctie zestien jongemannen en één oude man, om de beurt met een kaartje één voor één door de moderne poortjes naar binnen. Het scannen van de streepjescodes is al lastig als je bij de Appie achter de kassa werkt, maar helemaal onder deze omstandigheden. In de tussentijd horen de jongens het water van de glijbanen kletteren en andere kinderen al schreeuwend pret maken. Dat werkt natuurlijk niet bevorderend en zoals verwacht duurde het nog langer door de ongeduldigheid. Nogmaals jongens, geduld is een schone zaak! En je bent daardoor sneller waar je wilt zijn.
Eenmaal binnen was het ook nog een klus om de juiste kleedruimtes te vinden. Beneden? Boven? Het is beneden.. oh toch boven. Eindelijk binnen, iedereen omgekleed en klaar voor de waterpret. Sommige spelers waren wel heel goed voorbereid, zeer opvallende fel gekleurde zwembroeken, zwembrillen, handdoeken en badslippers. Het eerste wat je doet als je in het Tikki-bad bent, is natuurlijk van de glijbanen af, daar staat dit zwembad ook bekend om. Je kon het plezier van de gezichten aflezen. De jongens bleven goed bij elkaar en de groepjes wisselden constant. Hieraan kon je zien dat het onderling wel goed zit, iedereen ging goed met elkaar om. De trainers en begeleiders waren na welgeteld twee rondjes glijbanen en 30 minuten bubbelbad al uitgeteld. Als een stel oude mannen haasten ze zich naar de douches en hebben zich omgekleed, om plaats te nemen in het restaurant/kantine-gedeelte van het zwembad. In gezelschap van nog twee spelers die zich al eerder op de dag niet helemaal fit voelden en onder het genot van een colaatje en een heerlijk zwembad patatje, keken de begeleiders naar benden waar de andere jongens nog steeds met volle teugen onderling plezier in het water aan het maken waren.
Terugkomend op de patat uit de zwembaden en voetbalkantines, dat zijn altijd de lekkerste patatjes. De echte kenners herkennen dit wel. Er gaat niets boven een heerlijk patatje uit de voetbal of zwembadkantine. Tot op heden weet ik nog steeds niet wat het geheim is! Zou het nou echt niet te maken hebben met de iets te lang gebruikte frituurolie?? Dat geeft natuurlijk wel een extra sterke nasmaak. Als jij het weet, vertel het me aub.
14.30, een half uur eerder dan afgesproken verliet iedereen het zwembad en liep in de richting van douches. Na het omkleden werd duidelijk dat drie spelers zich echt niet goed voelden. De warmte in het gebouw, naast al die lichamelijke inspanning hielp natuurlijk niet mee. Al kotsend verlieten deze jongens samen met de rest het zwembad. Je kon duidelijk zien, dat naast de begeleiders ook de andere spelers zich bekommerden om hun zieke medespelers. De ene speler ging snel flesjes water halen en de ander zocht snel naar zakdoekjes of servetten om deze aan te reiken. Dit allemaal zodat hun maatjes er weer snel bij konden zijn. Na wat zoetigheid (uit de automaten getrokken) genuttigd te hebben, zijn we snel de auto’s ingestapt om naar Cadir (restaurant) te rijden. In dezelfde sfeer als op de heen weg, reden we terug naar het mooie Den Haag. De spelers gingen ook gewoon door met hun hitparades. Nog meer onbekende namen die me ter oren zijn gekomen. Sommige liedjes waren niet aan te horen, maar dat is een kwestie van smaak en het was hun feestje. Ik moest het maar accepteren.
15.45 uur, aangekomen bij Cadir stonden de tafels al voor ons opgesteld. De Turkse broeders hebben ons goed ontvangen en goed verzorgd. De kipburger en hamburger menu’s, de rijst met kip en de pizza’s gingen er goed in. De porties waren iets aan de grote kant, volgens sommige spelers. Na goed te hebben gegeten, was het weer tijd voor amusement. Dit amusement moest in Scheveningen gaan plaats vinden. Om 18.30 uur zou de film in de bioscoop beginnen.
Om 17.00 uur aangekomen in Scheveningen, ruim op tijd, besloten we om eerst nog even een bezoekje te brengen aan de gamehal in de passage aan de boulevard van Scheveningen. Als je als jongeman de speelhal een bezoekje brengt, dan moet je natuurlijk wel je spierballen tonen door de boksbal een flinke dreun te verkopen. Dat leidde natuurlijk gelijk tot een onderlinge competitie. De hardste stoot is door Amin uitgedeeld, een score van maar liefst 807. Als voetballer wil je natuurlijk ook weten wie de hardste trap heeft. Dat was voor de meesten in de groep ook geen verrassing. Wie een beetje het team volgt, is het wel opgevallen dat er een aanvoerder rond loopt met een krachtig schot. Ja, dat is Ayoub, zijn score was 756 als ik me niet vergis. Mooaz was bij beide rondes met een klein verschil op de tweede plek geëindigd. Naast het voetbaltalent, beschikken veel jongens ook over een uitstekende basketbalworp. Adil, Road, Abdelmoumen, Aboubaker en Samir kunnen zo aansluiten bij een jeugd basketbal team. Er gingen zoveel ballen in, dat Oualid samen met de begeleiders alleen maar bezig was met het bij elkaar rapen van de puntenstrookjes, om deze later in te leveren voor een prijs uit de kast. Elias, Emre en Ayman zijn de commando’s van het team, met name de schietspellen trokken de aandacht van deze jongens. Marwan had ondertussen al nieuwe vrienden gemaakt. Met zijn nieuwe vrienden was hij tafel ijshockey aan het spelen, als keeper is dat natuurlijk een uitstekende training voor de reflexen. Altijd bezig met trainen om beter te worden die Marwan. Dit verklaart zijn goede ontwikkeling sinds vorig jaar. Na wat spelletjes, liep de groep richting de bioscoop.
Wachtend op de film, werden er moppen en raadsels met elkaar gedeeld. Ik denk dat jongens elkaars moppenbagage behoorlijk hebben aangevuld. Zo zijn ze natuurlijk goed voorbereid voor de schoolpauzes na de Kerstvakantie. Één raadsel die voorbij kwam wil ik jullie niet onthouden:’’Het is meestal rond, het hangt aan de muur, je kan er tijd op kijken en het begint met een G. Wat is het?’’. Mocht je het heel graag willen weten, loop dan langs bij de groep van de C1 voor het antwoord.
Voorzien van popcorn en voldoende frisdrank waren de jongens klaar voor de film. De film viel wat tegen, daarom zijn we eerder uit de zaal vertrokken dan verwacht. Dit kon de pret niet bederven. Het was een fantastische dag met alleen maar hoogtepunten. De jongens hebben zich keurig gedragen, zoals je mag verwachten. We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde dag. De jongens hebben genoten en ontzettend veel plezier met elkaar beleefd. Het zwemmen was een pret, het eten was smaakvol en de sfeer onderlig was top! Kortom een dag om niet snel te vergeten.
Dan rest me alleen nog de organisatoren te bedanken voor deze mooie dag!
